Gisteren door de drukte downtown richting Upper East Manhattan gelopen. Een zeer chique gedeelte van de stad, vooral bekend door het Guggenheim en Metropolitan Museum. Nog even snel de laatste dvd'tjes aangeschaft voor dat ik weer terugvlieg naar Marbella (donderdag op vrijdag) en Den Haag (maandag).
Heb echt geen zin om terug te gaan, want in New York voel ik me echt helemaal op mijn gemak. Zodra de mogelijkheid er weer is ben ik weer in NYC te vinden. Er is hier altijd wat gaande en de dagen vliegen om. Maar helaas, aan alle leuke dingen komt een eind en dus ook aan dit weblog. Dit is denk ik mijn laatste post. Ik hoop dat jullie het met plezier gelezen hebben.
Gister de gehele dag op Flushing Meadows geweest voor de US Open. Echt ontzettend gaaf en wat een perfect georganiseerd evenement! De dag begonnen in Arthur Ashe stadium met de partij tussen Amelie Mauresmo en Marissa Irvin. Dit was niet een ontzettend boeiende wedstrijd. De wedstrijd daarna tussen Roger Federer en Albert Costa was dat absoluut wel en daarin waren ook zeker genoeg hoogstandjes te zien. Daarna wat rondgelopen op het complex en de laatste set van Mardy Fish tegen David Ferrer in het Luis Armstrong Stadion gezien. Op baan 13 gekeken naar een spannende wedstrijd Michal Tabara en Max Mirnyi, waarbij ook flink wat woorden richting umpire gingen. Tenslotte Raemon Sluiter en Paul-Henri Mathieu nog anderhalve set aan het werk gezien en daarna begonnen aan de terugreis richting Manhattan.
Nu weten we het zeker! Zo goed als alle Europese deelnemers aan de US Open zitten in dit hotel en langzaamaan wordt het steeds meer een feest van herkenning. Zo zaten we gister en vandaag naast de als 2e geplaatste Amelie Mauresmo te eten en vandaag schoof ook Justine Henin aan een tafel naast ons aan. Ook oud Feyenoord-ambassadeur Raemon Sluiter zagen we vandaag in het hotel, helaas net te laat om een babbeltje te maken.
Morgen meer over de US Open als het bezoek aan Flushing Meadows erop zit.
Het is vandaag weer bloedheet en buiten nauwelijks uit te houden. Na het luisteren naar de verrichtingen van Feyenoord en Ajax richting Loews Cineplex op 68th street en Broadway gegaan en de nieuwste film van Michael Mann (bekend van Heat) "Collateral" gekeken met Tom Cruise.
Erg goede actie-thriller met Cruise eindelijk eens in de rol van bad guy. Naar de film gaan in de U.S. is sowieso een feest. De bioscopen zijn prachtig en uitgerust met de nieuwste technieken. De zaal waar ik zat had digitale dlp-projectie en wat een verschil is dat! Het beeld is echt haarscherp, de kleuren spatten van het doek af en er is geen krasje, vuil of spetter te zien, echt helemaal top. Het geluid was ook perfect en geen decibel te hard of te zacht. Bovendien is iedereen hier muisstil tijdens de film, daar kunnen we in Nederland nog heel wat van leren.
Het is vandaag zo bloedheet (gevoelstemperatuur 37 graden celsius) dat ik vanmiddag enorm cultureel heb gedaan en wat verkoeling ben gaan zoeken in het American Museum of Natural History. Ben helemaal geen museumliefhebber, maar ik moet zeggen dat ze een onvoorstelbaar grote en fraaie collectie dooie, opgezette beesten hebben.
De ochtend en middag doorgebracht in Upper West Side. De komst van de Republikeinse Conventie is nu echt zeer duidelijk merkbaar, op elke hoek van de straat en bij elke ingang van Central Park staan politieagenten of militairen. Rond Madison Square Garden is het echt chaos, dus daar blijf ik maar uit de buurt (de snipers liggen er trouwens al op het dak). Hieronder een fotoverslagje van Central Park, uiteraard zijn de foto's weer klikbaar voor een 800x600 versie.
Donald Trump's Globe op de hoek van Central Park South & West
Manhattan Skyline vanuit het Park
"Imagine", Strawberry Fields, Central Park West and 72nd street
Central Park....wat een rust middenin New York City
Tenslotte nog 2 wereldberoemde plekken in Midtown Manhatten op de gevoelige plaat vastgelegd (foto's zijn weer klikbaar voor grote versie).
Radio City is de historische Music Hall van de stad. Grootheden als Frank Sinatra, Ella Fitzgerald, Linda Ronstadt, Bill Cosby, Liberace, Sammy Davis, Jr., Ann Margaret, Johnny Mathis, John Denver, The Count Basie Orchestra, Itzhak Perlman, Jose Carreras, Ray Charles en BB King hebben hier opgetreden.
Rockefeller Center was afgelopen week in Olympische sferen, mede ook door de kandidaatstelling van NYC voor 2012. Op jumbotron-schermen waren verschillende Olympische evenementen te volgen. Komende week zal het thema de U.S. Open zijn en is het tennis vanuit Flushing te volgen op de schermen.
Vanmiddag ook wat foto's genomen van Times Square. Het is er vooral heel erg druk en schreeuwerig, maar echt veel leuks valt er niet te beleven. Het is allemaal net een tikje te toeristisch.
Om toch een indruk te geven een drietal foto's (uiteraard weer klikbaar). Meer kan je zien via deze geweldige webcams.
Sinds 9/11 is het Empire State Building met zijn 443,2 meter weer de hoogste wolkenkrabber van New York. Het blijft een enorm imposante reus, ook al zie je het weer voor de honderdste keer. Bij speciale gelegenheden wordt tegenwoordig de top in een bepaalde kleur verlicht, afgelopen Koninginnedag kleurde het Empire State Building oranje. In de Skyscraper Top 100 van meest geliefde hoogbouw wereldwijd staat het 74 jaar oude ESB op een 9e plaats. Foto's zijn weer klikbaar voor grote versie.
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat 30 augustus de Republikeinse Conventie van start gaat hier in New York City. Vandaag ben ik een kijkje gaan nemen bij de Madison Square Garden.De foto's zijn klikbaar voor een grotere versie (800x600).
Er wordt nog drukt gewerkt rond Madison Square Garden. Duizenden kilo's apparatuur moeten nog naar binnen. De NYPD (rechtsonder) is met grote getalen rond The Garden aanwezig.
Zomaar een zijstraat rond het conventiecomplex. Alle straten staan op deze wijze vol met politietrailers en televisiewagens. De straten rond de Madison Square Garden zijn voor verkeer gesloten.
Nu de Spelen in Athene al langzaam richting het einde lopen is het wel aardig om even vooruit te blikken naar 2012. New York City is namelijk kandidaatstad voor deze Olympische Spelen en dat is duidelijk te merken door de commercials die worden uitgezonden.
Dat de U.S. Open maandag van start gaat is goed te merken in het hotel. Je struikelt werkelijk over de tennissers en tennistassen. Ik herken er eigenlijk nog geen enkele van, denk dat het vooral qualifiers zijn, want dat toernooi is gisteren (dinsdag) begonnen.
's Middags gegeten bij Mangia, wat eigenlijk een zeer uitgebreide deli is. Het is er een komen en gaan van New Yorkers die hun lunch komen halen. Daarna weer richting SoHo gegaan en een paar overhemden op de kop getikt.
Dinsdagochtend doorgebracht rond Washington Square in Greenwich Village. Erg leuke, jonge wijk door de aanwezigheid van NYU. Doorgelopen richting SoHo, voor mij persoonlijk een van de leukste buurten in New York.
Washington Square, Greenwich Village
Vanavond de Broadwayshow "Movin' Out" bezocht. Ben normaal gesproken totaal geen musical-liefhebber (heb het niet op die zoetsappige liefdesverhaaltjes), maar dit was zeer goed! Movin' Out is een rockopera waarbij uitsluitend muziek van Billy Joel gebruikt wordt (alle toppers zoals We Didn't Start The Fire, Goodnight Saigon, Captain Jack en The River of Dreams komen langs) en laat een verhaal zien dat veel weg heeft van "Born on the Fourth of July". De musical volgt een groep jongens vanaf de jaren zestig tot de jaren tachtig, waarbij de aandacht vooral gevestigd is op hun diensttijd in Vietnam en hun terugkomst als veteranen in de VS.
Nieuwsgierig? Op Barnes & Noble kan je fragmenten van alle nummers beluisteren of bekijk een kort fragment(Quicktime, 3 Mb) of dit filmpje over de musical. Ander interessant nieuws is dat de regisseur van Movin' Out nu ook bezig schijnt te zijn met een Bob Dylan musical.
Maandag was voor mij geen topdag, was de hele dag behoorlijk moe. Wel rondgelopen door de stad, maar niet verder dan tussen Central Park West en 50e straat tussen 5th, Madison, Park en Lexington Avenue gekomen. Wel even gespiekt bij Donald Trump, zowel bij Trump Tower als Trump International Hotel & Tower.
Trump heeft hier overigens zijn eigen soort Idols: "The Apprentice", waarin gestreden wordt om een hoge managementfunctie binnen zijn imperium. Elke week wordt er een kandidaat door Donald ontslagen.
Gister was er een probleempje met Blogger, dus kon ik niet updaten.
Zondagavond gegeten bij het "hotste" restaurant van de stad: Five Ninth aan het Heinekenplein (geen geintje) in het Meatpacking District (Nicole Kidman vierde er onlangs haar verjaardag). Het publiek is ultratrendy en de fusion kookkunsten van Zak Pelaccio zijn echt om je vingers bij af te likken. Meatpacking District blijft heel apart, tussen de pakhuizen en abattoirs zit hip New York te winen en te dinen.
Wow, vandaag is tot nu toe echt een briljante dag. Ten eerste kon het in de vroege ochtend niet beter beginnen met een heerlijke 4-0 overwinning van Feyenoord op Willem II. Begin steeds meer het idee te krijgen dat we dit jaar echt om het kampioenschap gaan meedoen!
Daarna richting downtown gelopen en kwam ik opeens tussen honderden Indiaas uitziende types terecht. Bij navraag bleek dat vandaag de Pakistan Independence Day Parade door de stad was. Geeft ook weer aan wat voor "melting pot" deze stad is.
De middag doorgebracht in Central Park. Echt een stukje paradijs zo op de zondag. Tienduizenden die aan het relaxen zijn. Of het nou lezen, sporten, zonnen of muziek maken is maakt niet uit, iedereen gaat vriendelijk en gemoedelijk met elkaar om. Met de muziek van John Lennon uit mijn iPodje was het echt net of ik door een videoclip aan het lopen was.
Voor de liefhebber een fantastisch filmpje gemaakt met een satelliet van Central Park door de NASA!
Het bleef vandaag maar naar beneden komen in Yankee Stadium: Regen! Na bijna 4 innings en een 4-1 stand voor Anaheim hebben we na 2,5 uur wachten het stadion maar verlaten (gelukkig wel 3 homeruns gezien)...... If the rain comes they run and hide their heads.
They might as well be dead.
If the rain comes, if the rain comes. When the sun shines they slip into the shade
(When the sun shines down.)
And sip their lemonade.
(When the sun shines down.)
When the sun shines, when the sun shines.
Rain, I don't mind.
Shine, the weather's fine.
I can show you that when it starts to rain,
(When the Rain comes down.)
Everything's the same.
(When the Rain comes down.)
I can show you, I can show you.
Rain, I don't mind.
Shine, the weather's fine.
Can you hear me, that when it rains and shines,
(When it Rains and shines.)
It's just a state of mind?
(When it rains and shines.)
Can you hear me, can you hear me?
If the rain comes they run and hide their heads.
Zoals een paar dagen geleden beloofd een paar foto's van mijn kamer in Midtown Manhattan.
Tsja, wat valt hier over te melden...twee bedden, ik slaap in het linkse bed.
Dit is wel helemaal prima, behoorlijk grote tv met video- en dvd-speler (hiep hier hoera!). Brrrr, moet er niet aan denken om eens 2,5 week zonder dvd-speler te zitten ;)
Mijn NYC-Office. Vanaf dit plekje log ik ongeveer een half uurtje per dag.
Uitzicht vanuit mijn kamer. Niet bijzonder hoog (negende verdieping). In ieder geval kan ik de Starbucks voor mijn ochtendpitstop in de gaten houden.
Over negen dagen gaat het hier in NYC losbarsten. De Republican Convention in de Madison Square Garden. Ben zeer benieuwd wat voor gekkenhuis dat gaat worden. Dat de conventie deze kant op komt gaat zeker niet onopgemerkt voorbij. Talloze billboards in de stad geven de komst van de Republikeinen aan en in de drugstores zijn zelfs zingende knuffelolifantjes te koop. Ik vind het geweldig en uniek om het Amerikaanse verkiezingscircus eens van zo dichtbij mee te maken.
New York is sinds 1988 altijd een prooi geweest voor de Democraten en er staan dan ook grote demonstraties tijdens de conventie gepland. Dat er rekening wordt gehouden met mogelijke rellen blijkt wel uit dit bericht.
Achter in de middag vertrokken richting SoHo, een van de meest swingende wijken van New York City. Als eerste een stop gemaakt bij de flagshipstore van Apple en heb mijn iPodje verwend met een mooi reistasje, remote control, extremity case en een paar fijne Sony MDR-EX71SL earbuds.
Sushi gegeten bij Sushi Sambain de West Village, asociaal lekker! Het concept is sushi met invloeden uit de Braziliaanse en Peruviaanse keuken, behalve dat het eten er als een kunstwerk uitziet is het ook een sensatie voor je smaakpapillen. Ben je in New York dan is een maaltijd hier een absolute aanrader.
Na afloop nog een drankje gedronken in het Meatpacking District, op dit moment de happening buurt van de stad. Wat op het eerste gezicht een vervallen buurt lijkt met oude pakhuizen blijkt bij nader inzien een ultrahip uitgaansgebied vol restaurants en clubs. Tot vorig jaar was dit nog een van de best bewaarde geheimen van de New Yorkers, maar ook toeristen beginnen het district te ontdekken. Komende zondag meer over Meatpacking.
De ochtend begonnen met een flinke cappucino bij Starbucks tegenover het hotel en daarna doorgelopen richting Madison en Lexington Avenue tussen de 56 en 65e straat. Natuurlijk ook Bloomingdales binnen gelopen en een calamaris/banana-salad gegeten bij 212.
Het is vandaag erg benauwd, ben dus even op mijn kamer om wat lucht te happen. Straks richting downtown om een bezoekje te brengen aan de Apple Store in SoHo om nog een paar fijne accesoires voor mijn geliefde iPodje te vinden. Voor vanavond staat er verder sushi op het program (yammie).
De eerste ochtend en middag in "the city so nice they had to name it twice" zitten er al weer op. De temperatuur is aangenaam, maar de vochtigheidsgraad is erg hoog (82%).
Heb me vandaag met de taxi bij Union Square laten droppen en ben terug gelopen naar 56th & 6. Kon het niet laten om onderweg toch even de Circuit City en de Best Buy te bezoeken en heb me maar weer eens lekker uitgeleefd met het aanschaffen van DVD's. Met name de net verschenen Martin Scorsese Collection is een fantastische box (met de langverwachte Special Edition van Goodfelllas!) en extra leuk om hier in New York aan te schaffen.
Ga nu maar eens een douche nemen, want in dit weer zo'n stuk lopen levert behoorlijk wat zweet op. Morgen misschien ook maar eens de eerste plaatjes schieten, zodat een en ander ook visueel zichtbaar wordt.
Het had nogal wat voeten in de aarde, maar we zitten dan toch in New York City. Vanaf nu kan ik iedereen van harte afraden te vliegen met Iberia. Ten eerste kregen we op Malaga Airport te horen dat er een persoon op standby zou komen te staan, dat is werkelijk ongelooflijk als je bedenkt dat we ZEVEN maanden geleden geboekt hebben. Na een hoop gedoe in Malaga en Madrid uiteindelijk toch 3 tickets kunnen bemachtigen. Helaas had onze vlucht Madrid-NYC JFK een vertraging van vier uur. Behoorlijk gaar kwamen we dus aan in het le Parker Meridian hotel in New York. Het hotel ligt werkelijk waar perfect, op een steenworp van Central Park. Je kan dit kaartje gebruiken en klik onder "accomodations" Le Parker Meridian aan.
Na de vernedering van Team USA op de Spelen is vandaag het zwartepieten al goed los gekomen. Jim Caple van ESPN legt de schuld bij de spelers die hun land niet wilden vertegenwoordigen op de Spelen en het feit dat de Amerikaanse basketballers zich verheven voelen boven de andere Olympische atleten. De overeenkomsten met de gevoelens van het Nederlandse publiek tegenover de nationale voetbalploeg zijn overigens treffend.
ATHENS, Greece -- If there had been a guy dressed up in a gorilla suit, I would have sworn this was just another meaningless NBA game in Seattle in January instead of the Olympics. There was a dance team wiggling and jiggling during timeouts. There were volunteers tossing rolled-up T-shirts into the stands. There was the pounding sound of pop tunes that haven't been popular in years.
Most importantly, there was a team of NBA players just going through the motions.
"I'm humiliated,'' U.S. coach Larry Brown said after his team's 92-73 loss to Puerto Rico. "Not with the loss -- I can always deal with the wins and losses -- but I'm disappointed because I had a job to do as a coach, to get us to understand how we're supposed to play as a team and act as a team.''
Tim Duncan, Allen Iverson, LeBron James and the rest of NBA Inc., will take the official blame for America's first Olympics basketball loss of the Dream Team era, but at least they showed up Sunday. If little else. Just as it did during the Olympic preliminary games, the U.S. played poorly against inferior opponents. The U.S. can still easily reach the medal round -- all it has to do is finish in the top four of its six-team bracket. The question is not whether the players can bounce back, though, it's whether they want to.
"If we didn't bounce back,'' Dwyane Wade said, "we wouldn't be Olympians.''
No, Dwyane. You wouldn't be Olympians if Shaquille O'Neal, Kevin Garnett, Vince Carter and the other marquee U.S. players had not dropped out when called upon to represent their country.
Those guys are really the ones to blame for the poor Olympic performance so far. I'd call on John Ashcroft to retaliate by wiretapping their phones except for the fact that he probably already had even before they returned their regrets to USA Basketball.
But you know what? I was delighted to see the U.S. lose to Puerto Rico and so were thousands of fans surrounding me. This isn't some American bashing -- calm down, Ann Coulter, I'm still upset about the way we got jobbed out of the gold medal in 1972. And this isn't some anti-professional athlete bias -- if you're going to hold the world's greatest sporting competition, you better invite the best athletes, regardless of tax bracket.
No, I'm just sick of the whole Dream Team thing.
It was a little fun the first time in 1992, when we saw perhaps the greatest basketball team of all time play. But it started losing its appeal as soon as the players under the contract of one shoe company used the American flag to cover up the logo of another shoe company. It was a petty act, and it only got worse with each subsequent Olympics.
What is so aggravating is the way the basketball team sets itself apart from the rest of the world's Olympians -- both literally and figuratively. Following in the grand tradition of luxury accommodations, this year's team is staying on the Queen Mary II, anchored outside of town and protected by NATO.
Why shouldn't they? They're not Olympians -- that's beneath them. They're the Dream Team, and they can't be bothered hanging with mere world champions like Paul Hamm and Rulon Gardner. I still remember how the 1996 team marched into the stadium well behind the other U.S. athletes, as if they were their own country, which they probably thought they were. Given the way the U.S. Olympic committee caters to the basketball team's every whim, I was just surprised Li'l Penny wasn't the flagbearer that year.
Now we have Athens, the year the NBA players turned the Olympics into the Pro Bowl. Shaq, KG and about half the league made up reasons why they couldn't play, but the bottom line is they didn't want to play or were too scared to come to Greece. That leaves the U.S. with a team that includes Carlos Boozer and Shawn Marion. This isn't a dream team. It's a Hollywood Squares B list.
After the U.S. lost by 22 to Italy in the prelims, no one should be surprised by a 19-point loss to Puerto Rico. Everyone knew this team couldn't shoot.
The problem isn't Sunday's loss. With the way the game has blossomed around the world, it's no shame for the U.S. to lose to any country in any venue. Puerto Rico guard Larry Ayuso, who dropped 15 on the U.S. on Sunday, is a living example of how basketball is the world's sport. "We're a small island with a big heart,'' he said.
Ayuso was born in Puerto Rico, moved to the Bronx as a child and then was adopted by a family in New Mexico as a teenager. He played basketball for Hank Bibby at USC, had a couple minutes with the Spurs and spent last season with an Istanbul team. He even has a business card: Elias "Larry'' Ayuso, Combo Guard/3 Point Shooter.''
"I hate to see the U.S. lose but I have to root for my little brother,'' said his adopted brother, Domi Taylor. "It's an achievement to beat the U.S. team. I love the NBA -- I'm a big Lakers fan -- but the big problem is the U.S. is not a team.
"They need to get the college players back. At least when they lost, it wasn't an embarrassment. But they looked like they didn't care tonight.''
That's the problem. The players don't care, and the fans don't care anymore, either.
The good news is we can fix this. And we don't need to go back to a collegian-only team or see whether Magic Johnson wants to make another comeback. All we need is one simple rule. And here it is.
Players can make any amount of money. Players can wear any shoe. Players can employ any number of posse members. But if they want to play in the Olympics, they have to stay in the Athletes' Village. If they aren't willing to share a bathroom with their fellow Olympians, if they aren't willing to pluck their hairs from the drains and squeegee the water from around the shower, then the Olympics just don't mean enough to them.
And if they don't, then they shouldn't bother to show up.
Now that basketball is a worldwide sport, the U.S. isn't going to win the gold medal every Olympics. That's OK. But if we can't field a winning team every time out, at least we can field a likable team.
De Amerikanen zijn even volledig de kluts kwijt. In Athene verloor het "Dream Team", met sterren als Tim Duncan en Allen Iverson, van de eilandbewoners van Puerto Rico. Benieuwd hoe de pers in de U.S. daar op zal gaan reageren. Waarschijnlijk krijgt coach Larry Brown het nog wel een stukje zwaarder dan onze eigen Dickie op Euro 2004.
Gefrustreerde Amerikanen kunnen alvast hun mening kwijt op deze poll van ESPN.
Een alleszeggende foto kwam ik tegen op de site van The New York Times: A stunned Allen Iverson and Tim Duncan watched their team struggle on the floor against Puerto Rico
